Klasztor
  Tytuł kościoła
  Rys Historyczny
  Wspólnota
  Nasza posługa
  Dane Adresowe
Liturgia
  Ogłoszenia Duszpasterskie
  Intencje Mszalne
  Msze św
  Nabożeństwa
  Spowiedź św.
  Nasz posługa
św. Antoni
  Nowenna do św. Antoniego
  Prośby do św. Antoniego
  Modlitwy do św. Antoniego
św. Anna
  Modlitwy do św. Anny
  Litania do św. Anny
  Nowenna do św. Anny
Nawigacja
Artykuły » O zakonie
Artykuły: O zakonie
Misje w Tanzanii

Misja w Tanzanii

"Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo" (Łk 10, 2).

     W 6 rocznicę kanonizacji św. o. Maksymiliana Kolbego (10 października 1988 r.) franciszkańscy misjonarze z polskiej prowincji warszawskiej (pw. Matki Bożej Niepokalanej) przybyli do Tanzanii - kraju we wschodniej części Afryki, nad Oceanem Indyjskim. Tanzania liczy ok. 36,5 mln mieszkańców i obejmuje obszar 945 tys. km2 (trzykrotna wielkość powierzchni Polski). Około 35 % mieszkańców Tanzanii - to muzułmanie, ponad 30 % jest chrześcijanami.

    Tanzania od północy graniczy z Kenią i Ugandą, od południa z Mozambikiem oraz Malawii, a od zachodu z Rwandą, Burundi, Demokratyczną Republiką Kongo (dawny Zair) i Zambią. Na wschód od Tanzanii rozpościera się Ocean Indyjski. Ok. 80 % ludności utrzymuje się z rolnictwa. Głównym miastem i portem Tanzanii jest Dar es Salaam, a najczęściej używanymi językami - angielski oraz swahili.

    Działalność polskich franciszkanów skoncentrowała się przede wszystkim na pracy parafialnej - z obsługą licznych kościołów i kaplic - oraz akcji wydawniczej i formacyjnej. Jednym z pionierów tej działalności stał się o. Dominik Wasilewski. W 15-lecie istnienia misji (2003 r.), pierwsi franciszkanie tanzanijscy złożyli wieczyste śluby zakonne, a w sierpniu 2005 r. dwóch pierwszych Tanzanijczyków przyjęło święcenia kapłańskie.

    Obecnie franciszkanie zjandują się w czterech miejscach
w Tanzanii:

-> Arusha (Poli Singisi, w diecezji Arusha, od r. 1991)
-> Mwanga via Moshi (w diecezji Same, od r. 1988 - pierwsza placówka)
-> Dar es Salaam (główne miasto- port, od r. 1999).
-> Morogoro, gdzie znajduje się nowo budowane seminarium.

Więcej informacji na stronie: www.tanzania.franciszkanie.info


O założycielu

Św. Franciszek z Asyżu (1181 - 1226)

Jan Bernardone, do którego przylgnęło imię Franciszek, urodził się w Asyżu (Włochy) pod koniec 1181, bądź na początku 1182 roku w rodzinie kupieckiej. W przykatedralnej szkole nauczył się łaciny i rachunków, które miały mu się przydać w kupieckim fachu przy boku ojca.

Próbując realizować marzenia o karierze rycerskiej, w 1202 roku brał udział w wojnie między Asyżem i Perugią, gdzie po przegranej doświadczył rocznego więzienia i choroby. W 1205 roku znów próbował swych sił, biorąc udział w wyprawie wojennej do Apulii, tam jednak nie dotarł z powodu wewnętrznego głosu, który kazał mu zawrócić do Asyża.

Wkrótce potem, poruszony nowymi przeżyciami wśród trędowatych i przejęty prawdą o Bogu, dającym odczuć swą obecność na ziemi, porzucił dotychczasowe życie. Przejrzysty przykład jego ubogiego i wolnego życia, opartego na bezgranicznym zaufaniu Bożej dobroci nie pozostawał bez echa.

W 1208 roku przyłączyli się do niego pierwsi towarzysze. Gdy grupa zapaleńców zaczęła się powiększać, wyruszyli do Rzymu, prosząc papieża o zatwierdzenie ich sposobu życia; Innocenty III wyraził jedynie ustną zgodę. Z czasem bracia wyruszali w wyprawy misyjne, głosząc miłość Boga i nawołując do nawrócenia. Sam też w latach 1219-20 udał się do Ziemi Świętej, Syrii i Egiptu.

W 1223 roku papież Honoriusz III oficjalne zatwierdził regułę Zakonu Braci Mniejszych, wydając bullę "Solet annuere". Tego samego roku w Greccio Franciszek wraz z braćmi w szczególny sposób przeżył noc Bożego Narodzenia, kiedy to została sprawowana msza święta w przygotowanej scenerii ubogiej szopy w towarzystwie wołu i osła. Z tego właśnie wydarzenia wyrosła tradycja żywej szopki.

Rok później na Alwernii, gdzie przeżywał coroczny okres postu, podczas mistycznego widzenia otrzymał stygmaty. Schorowany i prawie niewidomy zmarł w Asyżu w nocy 3 października 1226 roku. Jego ciało zostało pochowane w kościele św. Jerzego. Dwa lata później papież Grzegorz IX ogłosił go świętym. W roku 1230, kiedy to franciszkanie liczyli już około 10 tysięcy braci, ciało św. Franciszka zostało przeniesione do jemu poświęconej bazyliki, gdzie spoczywa do dziś.

Entuzjastyczne świadectwo "radości doskonałej" w bezgranicznym posłuszeństwie i zaufaniu Najwyższemu Bogu przez stulecia podejmowali różni zapaleńcy, którzy związali swe życie z franciszkańskim zakonem. Wystarczy wymienić tylko niektórych: najpopularniejszy święty Antoni z Padwy; św. Bonawentura - wielki teolog i filozof; Luca Pacioli - matematyk, autor pierwszego podręcznika rachunkowości; Felice Peretti - późniejszy papież Sykstus V; Gianbattista Martini - muzyk i kompozytor, nauczyciel Mozarta; św. Maksymilian Kolbe - założyciel jednego z największych klasztorów świata i męczennik Oświęcimia czy współcześni nam słudzy Boży Michał Tomaszek i Zbigniew Strzałkowski - męczennicy z Peru.

(o. A. Zając, Kraków)

Dokumenty Kościoła
  Ojciec - świadek wiary i trzeźwości
  Lumen fidei – Encyklika papieża Franciszka
  Przemówienie Papieża Franciszka do Kardynałów
  List Episkopatu na XII Dzień papieski
  List Apostolski Porta Fidei
Kalendarz
Po Wt Śr Cz Pi So Ni
  1 2 3 4 5 6
7 8 9 10 11 12 13
14 15 16 17 18 19 20
21 22 23 24 25 26 27
28 29 30 31      
Promocja